วินาทีนี้ ห่วงพ่อหลวงของเรามากที่สุด พระองค์จะทรงรู้สึกเสียใจแค่ไหน พระองค์จะทรงรู้สึกเป็นห่วงลูกหลานของพระองค์ทุกคนสักแค่ไหน เมื่อนึกถึงว่าพ่อหลวงได้เห็นภาพบ้านเมืองลุกเป็นไฟ พระองค์จะทรงเจ็บปวดในพระทัยแค่ไหน......
บางทีฉันก็รู้สึกไม่แน่ใจกับกับประวัติศาสตร์ของบ้านเมืองนัก เพราะสิ่งที่ฉันถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เกิด ถูกอบรมสั่งสอนด้วยครูบาอาจารย์ของฉัน สิ่งที่ถูกสั่งสอนมาว่า เมืองไทยเมืองยิ้ม คนไทยใจดี คนไทยมีน้ำใจ คนไทยรักชาติ บรรพบุรุษเสียเลือดเสียเนื้อเพื่อปกป้องพื้นแผ่นดินนี้มา แต่ทำไมวันนี้ บ้านเมืองกลับกลายเป็นทะเลเพลิง ด้วยฝีมือของลูกหลานไทย ปล้น ทำลาย เข่นฆ่า ทำร้ายกัน ..... จิตใจอันดีงามของคนไทยอยู่ไหน หายไปไหน
สิ่งที่ทำกันตอนนี้ คือเรียกร้องประชาธิปไตยจริงๆเหรอ? หรือเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น แล้วพอพ่อแม่บอกว่าไม่ได้ คนขายเค้าไม่ขายแล้ว ก็อาละวาด ลงไปนอนกลิ้งร้องให้กับพื้น.....ไม่ต่างกันเลย พอแกนนำมอบตัว แต่กลุ่มคนที่เหลือไม่ยอมรับ ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้...นี่เหรอ ประชาธิปไตยของคุณ?
โปรดอย่าทำให้พ่อหลวงของฉันทุกข์ใจไปกว่านี้เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น